Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου βρίσκεται στο Προκόπι, του δήμου Κηρέως, στη βόρεια Εύβοια. Χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου κάθε χρόνο και προσεύχονται στη χάρη του. Το σκήνωμα το μετέφεραν πρόσφυγες από το Προκόπι της Μικράς Ασίας, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1924.

Το 1930 άρχισε να χτίζεται ναός με σκοπό να φιλοξενήσει το σκήνωμα. Μετά από αρκετά χρόνια και αρκετό ιδρώτα των πιστών, η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1951. Τότε μεταφέρθηκε ο Αγιος, και παραμένει εκεί μέχρι τις μέρες μας.

Την μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου εορτάζουμε στις 27 Μαϊου.

• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
• Click για μεγέθυνση! Click για μεγέθυνση!
•  

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ

Ο Αγιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της νότιας Ρωσίας από ορθόδοξους γονείς, το 1690. Κατά τη διάρκεια των Ρωσικοτουρκικών Πολέμων, ο όσιος, αιχμαλωτίστηκε από Τατάρους, οι οποίοι τον πούλησαν σε ένα Τούρκο αξιωματούχο, ο οποίος έμενε στο Προκόπι της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Τούρκος αξιωματούχος τον υπέβαλε σε βασανιστήρια ώστε να αλλαξοπιστήσει. Ο Ιωάννης, όμως δήλωνε: "Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να πεθάνω." Αφού ο Τούρκος είδε και απόειδε, τον "πέταξε" σε έναν στάβλο.

Εκεί ο Ιωάννης έζησε, κοιμόταν δίπλα στα ζώα που φρόντιζε, περπάταγε ξυπόλητος, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και έτρωγε ελάχιστα. Κάποια στιγμή, όταν το αφεντικό του έλειπε στη Μέκκα, η γυναίκα του έκανε τραπέζι στους φίλους του. Όταν είδε ότι το κυρίως γεύμα ήταν το αγαπημένο του συζύγου της, ο Ιωάννης προσφέρθηκε να του πάει ένα πιάτο. Όλοι στο τραπέζι γέλασαν μαζί του. Ο Ιωάννης πήρε το πιάτο μαζί του στο στάβλο και προσευχήθηκε. Όταν το αφεντικό του γύρισε από τη Μέκκα τους έδειξε το πιάτο. Ισχυρίστηκε ότι εκεί που καθόταν, το πιάτο με το φαί εμφανίστηκε μπροστά του. Το θαύμα έγινε γνωστό σε όλη την περιοχή και η Αγιότητα του Ιωάννη άρχισε να αναγνωρίζεται. Προσφέρθηκε το αφεντικό του, να του βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης, ο Ιωάννης, όμως αρνήθηκε. Ζούσε στο στάβλο, την ημέρα δούλευε σκληρά και το βράδυ προσευχόταν.

Σε ηλικία 40 χρονών, στις 27 Μαϊου 1730, ο Ιωάννης εκοιμήθει. Το αφεντικό του, παρέδωσε τη σωρό του στους Χριστιανούς ώστε να ταφεί σύμφωνα με τα χριστιανικά ήθη και έθιμα. Το 1733, 'Αγιο Φως φώτισε τον τάφο του, και ο 'Αγιος φανερώθηκε σε έναν ιερέα όπου και του ζήτησε να γίνει εκταφή της σωρού του. Όταν η εκταφή του ολοκληρώθηκε, οι πιστοί είδαν το σώμα του άφθαρτο και να αναδίδει μύρο. Το τοποθέτησαν σε μια λάρνακα στην Αγία Τράπεζα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, εκεί όπου ο 'Αγιος προσευχόταν εν ζωή.

Πολλά θαύματα γίνονταν στη χάρη του Αγίου. Το 1832 λεηλατήθηκε ο ναός του Αγίου Γεωργίου από τους Τούρκους και πέταξαν τη σωρό του Αγίου στη φωτιά. Όταν, οι Τούρκοι, είδαν ότι η σωρός δεν καίγεται, τράπηκαν σε φυγή. Μετά τη λεηλασία του ναού, οι πιστοί έχτισαν μια καινούρια εκκλησία προς τιμή του Μέγα Βασιλείου όπου και μεταφέρθηκε η σωρός του Αγίου Ιωάννη. Το ίδιο βράδυ, το λείψανο του Αγίου επέστρεψε μυστηριωδώς στον ναό του Αγίου Γεωργίου. Μετά από πολλές μετακινήσεις και με την συγκατάθεση του Αγίου, το σώμα μεταφέρθηκε στον ναό του Μεγάλου Βασιλείου.

Σε αυτόν τον ναό έμεινε ο 'Αγιος μέχρι και το 1924, όταν με την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι πρόσφυγες το πήραν μαζί τους. Οι πρόσφυγες μετέφεραν τον 'Αγιο στο νέο Προκόπι Εύβοιας όπου και βρίσκετε μέχρι και σήμερα.